நாம் வேண்டியதை தருவான்; தனக்கு வேண்டியதை பெற்றுக்கொள்வான்!

தமிழகம் முழுக்க எண்ணற்ற தொன்மை வாய்ந்த தலங்கள் இருக்கின்றன. ஒவ்வொரு தலத்தின் பின்னேயும் அந்த தல வரலாற்றை தவிர வேறு சில சுவையான வரலாறுகளும் உண்டு. அதே போல ஒவ்வொரு தலத்திற்கும் தல ரகசியம் என்று ஒன்று உண்டு. அவை ஈசனருள் பெற்ற சைவ சமயக் குரவர்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். அவர்களும் அந்த ரகசியங்களை தங்களிடையே மட்டும் வைத்து பூட்டிக்கொள்ளாமல், தங்களது பதிகங்களில் மறைப்பொருளாக வைத்து பாடிவிட்டு சென்றிருக்கின்றனர்.

சில சமயங்களில் தேவார பாடல்கள் ஏதோ சம்மதமில்லாமல் இருப்பது போல தோன்றும். ஆனால், சற்று உற்று பார்த்தால் தான் தெரியும் அது ஒரு தல ரகசியம் என்று.

சுந்தரர் பாடல்களில் இத்தகய ரகசியங்கள், நிகழ்வுகள் பல காணப்படுகின்றன.

காவிரியில் அரசன் தவற விட்ட முத்துமாலை, திருஆனைக்காவில்  ஜம்புகேஸ்வரர் சன்னதியில் கிடைத்தது பற்றி நாம் ஒரு சம்பவம் கூறியிருந்தது நினைவிருக்கலாம். சர்வம் சிவார்ப்பணம் – ஆனைக்கா அண்ணலின் அற்புதம்!!

அதை சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தனது பதிகத்தில் அழகாக பதிவு செய்த்துவைத்திருப்பார்.

தாரமாகிய பொன்னித் தண்டுறையாடி விழுத்து
நீரினின்றடி போற்றி நின்மலாக் கொள்ளென வாங்கே
ஆரங்கொண்ட வெம்மானைக் காவுடையாதியைநாளும்
எனவும் , திருஞானசம்பந்தப்பெருமான்
ஆரம் நீரோ டேந்தினா னானைக்காவு சேர்மினே!

இதே போல திருப்புன்கூரில் ஈசன் நிகழ்த்திய லீலை ஒன்றை பார்ப்போம்.

திருப்புன்கூர் என்றாலே அனைவருக்கும் நந்தனாருக்காக நந்தி விலகிய சம்பவம் தான் நினைவுக்கு வரும்.

ஆனால், இன்னொரு சம்பவமும் உண்டு.

நந்தனார்க்காக நந்தியைச் ‘சற்றே விலகியிரும் பிள்ளாய்’ என்று பணித்த ஈசன் அவ்வூரில் நிகழ்த்திய மற்றொரு அற்புதச் செயல் தேவாரத்தில் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஒருகால் சோழ நாட்டிலே வானம் பொய்த்தது; வயல் காய்ந்தது; தண்ணீர் இன்றி மக்கள் கண்ணீர் சொரிந்தனர். அப்போது அவ்வூருக்கு வந்தருளினார் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள். ஆலயத்தில் அவரைக் கண்டு தமது குறையை முறையிட்டனர் திருப்புன்கூர் மக்கள்.

கயிலாச நாதன் அருளால் காலத்தில் மழை பெய்யுமாயின் 12 வேலி நிலம் ஆலயத்திற்குத் தருவதாக வாக்களித்தார்கள்.

அந்நிலையில் வானம் கறுத்தது; மேகம் திரண்டது; மின்னொளி கண்ணொளியைப் பறித்தது; பெருமழை பிடித்தது. நாள் முழுவதும் விடாமல் பெய்தது.

ஆற்றிலே வெள்ளம் பொங்கிற்று; நிலமெல்லாம் நீரிலே மூழ்கிற்று. அச்சமுற்ற குடிகள் மீண்டும் ஆலயத்திற்கு வந்து மழையை நிறுத்த வேண்டும் என்று மாதேவனிடம் முறையிட்டார்கள்.

அழிவு செய்யாமல் மழை நின்றுவிட்டால், மேலும் 12 வேலிநிலம் தருவதாக ஒப்புக் கொண்டார்கள். அப்போது மழை நின்றது; வெள்ளம் வடிந்தது.

வேளாண்மை சிறந்தது. வாக்களித்த நிலம் சிவலோகநாதனைச் சேர்ந்தது.

நாம் வேண்டியதை அவன் நிச்சயம் தருவான். தனக்கு வேண்டியதை இறைவன் எப்படியாகிலும் பெற்றுக்கொள்வான்.

திருவருளால் நிகழ்ந்த இச்செயலைத் தெரிவிக்கின்றது ஒரு தேவாரப் பாட்டு.

“வையக முற்றும் மாமழை மறந்து
வயலில் நீரிலை மாநிலம் தருகோம்
உய்யக் கொள்கமற் றெங்களை என்ன
ஒளிகொள் வெண்முகி லாய்ப்பரந்து எங்கும்
பெய்யும் மாமழைப் பெருவெள்ளம் தவிர்த்து
பெயர்த்தும் பன்னிரு வேலிகொண் டருளும்
செய்கை கண்டுநின் திருவடி அடைந்தேன்
செழும்பொழில் திருப்புன் கூர்உ ளானே”