இவர்களின் சேவையை விட பெரியது இந்த உலகில் உண்டா? “இதோ எந்தன் தெய்வம்” – (3)

திருவேற்காடு வேதபுரீஸ்வரர் கோவிலை நாங்கள் சுத்தம் செய்யும்போது அந்த கோவிலை தினந்தோறும் கூட்டிப் பெருக்கும் ஒரு வயதான அம்மா சிறிதும் சலிப்படையாமல் குப்பை விழ விழ பெருக்கிக்கொண்டே இருந்ததை கவனித்தோம். அவர்கள் பாட்டுக்கு தனக்குள் ஏதோ பேசிக்கொண்டே இருந்தார்கள். “இப்படி குப்பைகளை போட்டுவிட்டு நமக்கு ஓயாமல் வேலை வைக்கிறார்களே…” என்று எல்லோரையும் திட்டிக்கொண்டு பெருக்குகிறார்கள் போல… என்று நினைத்துக் கொண்டேன். அப்புறம் தான் புரிந்தது அவர் புத்தி சுவாதீனம் இல்லாதவர் என்று. தவறாக நினைத்ததற்கு மிகவும் வருந்தினேன்.

நான், நண்பர் நாராயணன், நம் தள வாசகி ஒருவர் ஆகிய மூவரும் ஒரு பக்கம் அந்த விசாலமான பிரகாரத்தை சுத்தம் செய்துகொண்டு இருந்தோம். கிட்டத்தட்ட பாதியை முடித்துவிட்டோம். “நம்ம வேலையை தான் இவங்க செய்றாங்களே…. நாம எதுக்கு செய்யனும்?” என்று நினைக்காமல் அந்த அம்மா தான் பாட்டுக்கு அவர்கள் ஒரு பக்கம் பெருக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அதாவது அவர்கள் கடமையை அவர்கள் சரியாக செய்து கொண்டிருந்தார்கள். அதுவும் அட்சர சுத்தமாக. நாம் செய்வதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை என்னுமளவிற்கு அவர்களது கைங்கரியம் மிக மிக பெரிதாக பிரமாதமாக இருந்தது. அவர்கள் இல்லையேல் இந்த கோவில் நிச்சயம் குப்பை மேடாக மாறிவிடும் என்று சற்று நேரத்தில் புரிந்து கொண்டேன். குப்பைகள் விழ விழ பெருக்கிக்கொண்டே இருந்தார்கள்.

புத்தி சரியாக இருக்கும் ஒருவர் இருந்திருந்தால்….

ஒருவேளை அவர் இடத்தில் புத்தி சரியாக இருக்கும் ஒருவர் இருந்திருந்தால், “ஹப்பா…நம்ம வேலை மிச்சம். இன்னைக்கு ஒரு நாள் நமக்கு பெருக்குவதிலிருந்து விடுதலை” என்று முடிவு செய்து நைஸாக ஒதுங்கியிருப்பார்கள். மனநிலை சரியில்லை என்பதால் அவர்களுக்கு வேலையில் ஏய்ப்பது பற்றி தெரியவில்லை. அதாவது சூது வாது தெரியவில்லை. எனவே தன் கடமையை தான் பாட்டுக்கு செய்து கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களுக்கு தெரிந்ததெல்லாம் ஆலய வளாகத்தை கூட்டி பெருக்குவது ஒன்று தான்.

அந்தம்மாவை பற்றி தெரிந்ததும், இரக்கப்பட்டு அவருக்கு சிறிது பணம் கொடுத்து புடவை வாங்கிக்கொள்ளும்படி நம் தள வாசகி கூற, பொருளின் மீது பற்றற்ற அந்த அம்மா அதை வாங்க மறுத்துவிட்டார்கள். “எனக்கு எதுக்கு கொடுக்குறே? நான் வேணா உனக்கு தர்றேன்” என்று கூறி இவர்கள் கையில் பத்து ரூபாய் நோட்டை திணித்தார்களாம்.

அவரைப் பற்றி முழுமையாக தெரிந்துகொண்டதும் அவர்கள் மீதும் இரக்கம் ஏற்பட்டதுடன் பெருமதிப்பும் ஏற்பட்டது. அந்தம்மாவுக்கு நிச்சயம் ஏதேனும் மரியாதை செய்யவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.

“எனக்கு எதுக்கு கொடுக்குறே?”

அடுத்த நாள் மாலை (திங்கள் மாலை) கோவிலுக்கு சென்று சக பணியாளர்கள் முன்னிலையில் அவர்களுக்கு சால்வை அணிவித்து, கையில் சிறிது பணமும் கொடுக்க நினைத்தோம். இதை அவர்களை ஒப்புக்கொள்ளவைக்க சற்று சிரமப்பட வேண்டியிருந்தது. இறுதியில் உதவிக்கு வந்தவர்கள் ஓதுவாரின் மனைவி சீதையம்மா தான்.

“திலகா நீ நல்லா வேலை செய்றதுனால உனக்கு ஐயா பொன்னாடை போத்துறாராம். கையில் அவரால முடிஞ்ச கொஞ்சம் பணமும் தர்றார். இந்தா வாங்கிக்கோ….” என்று கூறி அவர்களுக்கு கோவில் சக ஊழியர்கள் முன்னிலையில் நம் சார்பாக சால்வை போர்த்தி பணம் கொடுத்தார்கள்.

பணத்தை அந்தம்மா கொஞ்சத்தில் வாங்கவில்லை. திணிக்கவேண்டியிருந்தது.

அருணகிரிநாதர் சன்னதி முன்பு வைத்து அவருக்கு இந்த மரியாதை செய்யப்பட்டது.

ஒரு பணியாள் நம்மிடம் கூறுகையில்…. “ஐயா…. ரொம்ப வருஷமாக இங்கே இருக்கா. இவளுக்கு புத்தி சுவாதீனம் சரியில்லை. இவளுக்கு இந்த கோவிலை விட்டா ஒன்னும் தெரியாது. எங்கேயாவது கோவிச்சுகிட்டு போனா திரும்ப உடனே வந்துடுவா. என்ன சொன்னாலும் போகமாட்டா. ஏதோ கோவில்ல முடிஞ்சுது இவளுக்கு கொஞ்சம் தர்றோம். இங்கேயே சாப்பாடு போடுறோம். நல்லா வேலை செய்வா. இவ மட்டும் இல்லைன்னா உண்மையில் கோவில் நாறி போய்விடும்” என்றார்.

“அதை நான் தெரிஞ்சிகிட்டேன சார்… அதுனால தான் இந்த மரியாதையை அவங்களுக்கு செய்றேன். நாங்களாவது வருஷம் ஒருமுறை இது போன்று உழவாரப்பணிக்கு வந்து சுத்தம் செய்றோம். ஆனால் வருஷம் ஃபுல்லா இருந்து கோவிலை பெருக்கி அவனை கவனிச்சிக்கிறது இவங்க தானே…. உண்மையில் இவர்கள் தொண்டிற்கு முன்னாள் எங்கள் பணியெல்லாம் ஒன்னுமேயில்லை” என்றேன்.

ஒரு விஷயம் மட்டும் புரிந்தது…. அந்தம்மா மீது இரக்கம் கொண்டு சிவபெருமான் தன் கோவிலில் அவர்களை தன் கண் எதிரே வைத்துக்கொண்டிருக்கிறார் என்று.

நாங்கள் செய்யும் மரியாதை பற்றி திலகா அம்மா புரிந்துகொண்டார்களா என்று எனக்கு தெரியாது. ஆனால் அவரது கண்களில் தெரிந்த அந்த நெகிழ்ச்சியில் என் ஈசனை நான் கண்டேன். ஆம்…. திருமாலும் நான்முகனுமே அடிமுடி காணாமல் தேடிய ஈசனை அவர்களின் கண்களில் நான் கண்டேன்.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

அடுத்து கோவில் செக்யூரிட்டி செல்வம்

“இது நான் செய்யும் பணியல்ல… சிவனுக்கு செய்யும் தொண்டு”

இந்த கோவிலில் அடுத்த முக்கியமான தூண் இவர். இவரது பணி செக்யூரிட்டி மட்டும் தான். அதற்கு மட்டுமே இவர் சம்பளம் பெறுகிறார். ஆனால் இவர் செய்யும் சேவைகள் இருக்கிறதே…. அப்பப்பா…. பூஜையின் போது மணியடிப்பது, பெருக்குவது, ஒட்டடையடிப்பது, பாத்திரங்களில் தண்ணீர் நிரப்புவது, மோட்டார் ஆப்பரேட் செய்வது என் அத்தனையும் இவர் பார்த்துக்கொள்கிறார். இதைத் தவிர அர்ச்சகர்கள் என்ன வேலை கொடுத்தாலும் முகம் சுளிக்காது செய்கிறார்.

இவரை நம்மிடம் அர்ச்சகர் முதல் முறை அறிமுகப்படுத்தும்போது, “இவர் வேலை செக்யூரிட்டி மட்டும் தான். ஆனா, எல்லா வேலையும் செய்வார். இவர் இல்லேன்னா எங்களுக்கெல்லாம் ரொம்ப கஷ்டம்” என்றார்.

அவரது கைகளை பற்றி, “ரொம்ப நன்றி சார். உங்கள் சேவை உண்மையில் மிக மிகப் பெரியது” என்றேன்.

“நமக்கு சம்பந்தமில்லாத வேலையை இழுத்துபோட்டுகிட்டு செய்றோம் என்கிற எண்ணமே எனக்கு என்னைக்கும் வந்ததில்லை. சிவனுக்கு தொண்டு செய்ய கிடைச்ச ஒரு வாய்ப்பா நினைச்சி தான் இதை செய்துகொண்டு இருக்கிறேன்” என்றார். தூய தமிழில் பேசுவது இவரது சிறப்பு.

சிவராத்திரி அன்று முழுவதும் சிறிது கூட அங்கேயும் இங்கேயும் போகாம கோவிலில் இருந்து அனைத்தையும் கவனித்துக்கொண்டார். வாழ்க உங்கள் தொண்டு.

ஓதுவார் திரு.முருகேச தேசிகரை விட்டு இவருக்கு சால்வை அணியவைத்து கையில் சிறிய தொகை ஒன்றை கொடுத்தேன்.

“சார்…. அவனை நல்லா பார்த்துக்கோங்க. அவன் உங்களுக்கு ஒரு குறையும் வைக்கமாட்டான். இத்தனை வேலைகளை நாம இழுத்துபோட்டுகிட்டு செய்கிறோமே என்கிற சலிப்பு ஒரு நாளும் உங்களுக்கு வரக்கூடாது என்பதற்காகத் தான் உங்களை உற்சாகப்படுத்தவேண்டி இந்த மரியாதையை செய்கிறேன். உங்கள் சேவைக்கு உரிய அங்கீகாரத்தை அவன் நிச்சயம் வழங்குவான்!” என்றேன்.

அவர் பதில் எதுவும் சொல்லவில்லை. கண்களில் ஒரு நெகிழ்ச்சி தெரிந்தது. அதை வார்த்தைகாளால் விவரிக்க இயலாது. இறை ஆன்மாவின் குரல் அது. என் ஈசனின் குரல் அது.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

அடுத்து திருவேற்காடு வேதபுரீஸ்வரர் கோவில் ஓதுவார் முருகேச தேசிகர்

அவன் புகழ் பாடுவதே ஆனந்தம்

இறைவனின் சன்னதியில் பூஜைகளின் போது பாடல் பாடும் பொன்னான வாய்ப்பை பெற்றவர்.

கடந்த ஐந்தாறு வருடங்களுக்கு மேலாக இந்த கோவிலில் இருக்கிறார் முருகேச தேசிகர். தனது சேவைக்காக மிக மிக குறைவான ஒரு ஊதியம் பெறும் இவர் அதை வைத்து தான் தனது தேவைகளையும் கவனித்துக்கொண்டு வீட்டையும் கவனித்துக்கொள்ளவேண்டு. இந்நிலையில், அர்ச்சனை டிக்கட் கொடுப்பது, விளக்கு கொடுப்பது உள்ளிட்ட சேவைகளை சேவை நோக்கோடு செய்து வருகிறார். இவருக்கு இவரது பணிகளில் இவரது துணைவியார் சீதையம்மா உதவுகிறார்.

முதல் நாள் உழவாரப்பணி தொடர்பாக நான் அனுமதி கேட்க சென்றபோது, நம்மை ஆலய நிர்வாகத்திடம் அறிமுகப்படுத்தி வைத்தது இவர் தான். மேலும், “உங்கள் பாடலை கேட்கும் பொன்னான வாய்ப்பு எனக்கு கிடைக்கவில்லையே” என்றதும் உடனே என்னை சன்னதிக்கு அழைத்து சென்று எமக்காக திருமுறைகளில் இருந்து திருவேற்காடு இறைவனைப் பற்றிய ஒரு சிறப்பு பாடலை பாடினார்.

இவரது உன்னத சேவையை கௌரவிக்கும் பொருட்டு மடப்பள்ளி பொறுப்பாளர் திரு.தியாகு அவர்களை விட்டு சால்வை அணிவித்து கௌரவித்தோம்.

ஓதுவாரின் முகத்தில் தெரியும் அந்த உணர்வை பாருங்கள்.

(தமிழக ஆலயங்களில் ஓதுவார்களின் நிலை தொடர்பாக தினமலரில் வந்த செய்தி ஒன்றை தனியாக பின்னர் தருகிறேன்!)

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

இதோ என் அன்னை!

அடுத்து பூவிருந்தவல்லி வைத்தியநாத ஸ்வாமி கோவிலில் சந்தித்த ஒரு அம்மா…

நாங்கள் கோவிலை சுத்தம் செய்துகொண்டிருந்தபோது இந்தம்மாவை பார்த்தோம். உள்ளே வந்து கொஞ்சம் உதவும்படி கேட்டுக்கொண்டதையடுத்து அம்மன் சன்னதி அருகே இருந்த குப்பைகளை அகற்றினோம். அப்போது இவர்களிடம் பேசியபோது தெரிந்தது இவர்கள் தான் இந்த கோவிலில் பிரகாரத்தை சுத்தம் செய்யும் பணியில் இருக்கிறார் என்றும் இந்த பணிக்காக சம்பளம் எதுவும் அவர்கள் பெற்றுகொள்வதில்லை என்றும்.

இதை சிவபெருமானுக்கு கடைசி காலத்தில் தாம் புரியும் தொண்டாக கருதி செய்வதாகவும் வேலையாக பார்க்கவில்லை என்றும் கூறினார்.

நாம் ஒரு நாள் சுத்தம் செய்கிறோம். ஆனால் வருடத்தின் மற்ற நாட்களில் சுத்தம் செய்யும் இவர்களின் கைங்கரியத்திற்கு சிறிதும் ஈடாகாது நமது வேலை.

பிரகாரத்தை நாங்கள் சுத்தம் செய்து கொண்டிருந்தபோது மூன்று பள்ளி மாணவிகள் சுற்றி வந்துகொண்டிருந்தனர். எங்களை வித்தியாசமாக பார்த்தபடி சென்றனர். தளத்தின் நோட்டீஸை அவர்களிடம் அளித்து படிக்குமாறு கூறினேன்.

சற்று நேரம் கழித்து பேசும்போது, நாங்கள் யார் என்றும் இந்த வேலையை செய்வது என்றும் கேட்டார்கள் மூவரும். திருவேற்காடு கோவிலில் காலை நாம் செய்த உழவாரப்பணியை பற்றி எடுத்துக்கூறி, தற்போது இங்கு ஆலய நிர்வாகத்திற்கு உதவும்பொருட்டு இந்த பணி செய்வதையும் எடுத்துக்கூறினோம்.

சற்று நேரத்தில் அவர்கள் நமக்கு நன்கு பரிச்சயமாகிவிட, கோவிலில் தினசரி துப்புரவு செய்யும் அந்த அம்மாவை கௌரவிப்பதும் அவர்களை உற்சாகப்படுத்துவதும் நம் கடமை என்று கூறி, அவர்களை விட்டே நம் தளம் சார்பாக அந்த அம்மாவுக்கு ஒரு கவரில் வைத்து சிறிய தொகை ஒன்றை கொடுத்தோம்.

அவர்கள் செய்யும் சேவையின் மேன்மையை எடுத்துக்கூறினோம்.

“இதை எதுக்கு உங்களை விட்டு செய்றேன் தெரியுமா?” என்றேன் அந்த மாணவிகளிடம்.

“தெரியலையே” என்பது போல பார்த்தனர்.

“சிவராத்திரி அன்று கோவிலில் இருந்து பிரகாரத்தை சுற்றிவருவதன் மூலமே உங்களை பற்றி தெரிந்துகொண்டேன். பக்தி என்பதும் இது போன்ற விரதம் என்பதும் இன்றைய தலைமுறை மாணவர்களிடமும் இளைஞர்களிடம் குறைந்து வரும் சூழ்நிலையில் உங்கள் செயல் என்னை நெகிழவைத்தது. உங்கள் பக்தி இத்தோடு நின்றுவிடாமல், இது போன்ற துப்புரவு பணிகள் மற்றும் கைங்கரியங்களிலும் நீங்கள் அடுத்த முறை உங்களை ஈடுபடுத்திக்கொள்ளவேண்டும் என்பதாலேயே இதை உங்களை விட்டு செய்கிறோம். ஆண்கள் நாங்களே ஓரளவு சுத்தம் செய்துவிட்டோம் என்றால் பெண்கள் நீங்கள் அந்தப் பணியை இன்னும் சிறப்பாக செய்ய முடியும் அல்லவா? அடுத்த முறை விரதம் இருப்பது தவிர இது போன்ற எளிய கைங்கரியங்களில் உங்களை ஈடுபடுத்திக்கொள்ளுங்கள். அவனுக்கு தேவை அது தான்” என்றேன்.

“நிச்சயம் செய்கிறோம் சார்” என்று சொன்னவர்கள்…. அந்தம்மாவிடம் ஆசிபெற்றனர்.

“நல்லா வருவீங்க தாயி” என்று அந்த அம்மா ஒரு கணம் நெகிழ்ந்து இந்த மாணவிகளை ஆசீர்வதிக்க, உண்மையில் அந்த கணம் நான் பார்த்தது சாத் சாத் அந்த பார்வதி தேவியை தான்.

இதோ எந்தன் தெய்வம் முன்னாலே
நான் ஒரே ஒரு புன்னகையில் கண்டேனே
பாசமுள்ள பார்வையிலே கடவுள் வாழ்கிறான் – அவன்
கருணையுள்ள நெஞ்சினிலே கோயில் கொள்கிறான்!

நாம் செய்தது மிகப் பெரிய பொருளாதார உதவியும் அல்ல மரியாதையும் அல்ல என்பது எனக்கு தெரியும். இருப்பினும் தன்னலம் கருதாது இறைவனுக்கு தொண்டாற்றும் இவர்களுக்கு நமது செயல் சிறு ஊக்கத்தை கொடுக்கும் என்பதற்காகவே இதை செய்தோமே தவிர வேறு ஒன்றுமல்ல!

நம்மால் தொண்டு செய்ய முடியாவிட்டாலும் அப்படி தொண்டாற்றுபவர்களை ஊக்கப்படுத்துவதும் உற்சாகப்படுத்துவதும் நம் தலையாய கடமையாகும். எனவே அடுத்த முறை யாரேனும் ஒரு நல்ல செயலை, தன்னலம் அற்ற சேவையை செய்வதை கண்டால் அவர்களுக்கு உங்களால் இயன்ற ஒரு சிறு உற்சாகம் ஒரு பாராட்டு அளியுங்கள்.
…………………………………………………………………………………
முந்தைய பாகங்களுக்கு:

யுக புருஷனை தரிசித்து பாவங்களை தொலைத்தேன்! சிலிர்க்க வைக்கும் ஒரு சந்திப்பு!! “இதோ எந்தன் தெய்வம்” — (2)
http://rightmantra.com/?p=1163

தொலைந்த வாழ்க்கை நிமிடங்களில் மீண்ட அதிசயம்
“இதோ எந்தன் தெய்வம்” — (1)
http://rightmantra.com/?p=793
…………………………………………………………………………………