உதவி கேட்டால் கல்லால் அடித்த கடவுள் – MONDAY MORNING SPL 43

அவன் பக்தியும் ஒழுக்கமும் மிக்க ஒரு நல்ல இளைஞன். ஒரு நாள் ஒரு காட்டில் நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தான். அப்போது அவனுக்குப் பசியெடுத்தது. சுற்று முற்றும் பார்த்தவன் ஒரு கிணற்றுக்கு அருகே பக்கவாட்டில் உள்ள ஒரு மரத்தில் உயரத்தில் நன்கு கனிந்த பழங்கள் இருப்பதைக் கண்டான். மரத்தின் மேல் சரசரவென்று ஏறி அவற்றில் சில பழங்களைப் பறித்துத் தின்றான். மிகக் கனிந்த வாசனையுள்ள பழங்கள் கிளைகளின் நுனியில் இருந்தன. அவற்றை எட்டிப் பறிக்கக் கிளையின் மேல் நகர்ந்து சென்ற போது அவனது பாரம் தாங்காமல் ஒரு கிளை முறிந்து விட்டது.

சட்டென்று சுதாரித்த அவன் கீழே இருந்த ஒரு கிளையைப் பிடித்துக் கொண்டு தொங்க ஆரம்பித்தான். குனிந்து பார்த்தால் நல்ல ஆழமான கிணறு. ஏற்கெனவே பயந்து போயிருந்த அவன் மேலும் பயந்து கண்ணை மூடிக் கொண்டு “யாராவது காப்பாற்றுங்கள்’ என்று திரும்பத் திரும்ப அலற ஆரம்பித்தான். உள்ளங்கை வியர்த்து பிடி வழுக்க ஆரம்பித்தது.

“இறைவா நீ இருப்பது உண்மையானால், உன் மீது நான் கொண்டுள்ள பக்தி உண்மையானால் என்னை காப்பாற்று!” என்று பிரார்த்தித்துக் கொண்டான்.

தற்செயலாக அப்போது அந்தப் பக்கம் ஒரு முதியவர் வந்தார். மரத்தில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தவனைப் பார்த்தார். “ஐயா என்னை கொஞ்சம் காப்பாற்றுங்கள்… இன்னும் சிறிது நேரத்தில் விழுந்துவிடுவேன் போலிருக்கிறது!” என்றார்ன்.

உடனே அந்த முதியவர், “உன்னை எதுக்கு காப்பாத்தணும்? நீ போறதுனால நாட்டுக்கு ஒன்னும் நஷ்டம் இல்லே” என்று கூறியபடி அவன் மேல் ஒரு சிறிய கல்லை விட்டு எறிந்தார். கல் பட்டவுடன் அவனுக்கு ஆத்திரம் வந்தது. “பெரியவரே, உதவச் சொன்னால் கல்லால் அடிக்கிறீரே. அறிவில்லையா உமக்கு?” என்று கோபத்துடன் கேட்டான்.

பெரியவர் பதில் பேசாமல் மற்றொரு சிறிய கல்லை எடுத்து அவன் மேல் எறிந்தார். மேலும் கோபமுற்ற இளைஞன் பெருமுயற்சி எடுத்து கையை வீசி மேலிருந்த கிளை ஒன்றை பலமாக பற்றிக் கொண்டு “நான் கீழே வந்தால் உம்மைச் சும்மா விட மாட்டேன்” என்று எச்சரித்தான்.

பெரியவர் மேலும் ஒரு கல்லை அவன் மேல் வீசினார். இந்த பெரியவருக்கு பாடம் புகட்டியே தீருவது என்று தீர்மானித்த இளைஞன் இப்போது இன்னொரு பெருமுயற்சி எடுத்து கிளைமேல் ஏறி விட்டான். விடுவிடுவென இறங்கி வந்த அவன் நேராகப் பெரியவரிடம் வந்தான். அவரை சரமாரியாகத் திட்டினான். அவரது கைகளை பற்றி முறித்து, “ஏன் அப்படிச் செய்தீர்? உம்மை நான் உதவிதானே கேட்டேன்?” என்றான்.

பெரியவர் அமைதியாக சிரித்துக் கொண்டே “தம்பி.. நான் உனக்கு உதவிதான் செய்தேன்” என்றார். இளைஞன் திருதிருவென முழித்தான்.

“நான் உன்னை காப்பாற்ற எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை. மாறாக கல்லால் அடித்தேன்… பின்னர் எப்படி நீயாகவே எவர் உதவியுமின்றி கீழே வந்தாய்?”

“அது வந்து, உங்களுக்கு எப்படியும் பாடம் புகட்ட விரும்பினேன். கீழே இறங்கும் அந்த வெறியும் வேகமும் தானே வந்துவிட்டது.”

“ஆம்… அது தான் நான் உனக்கு செய்த உதவி. அதாவது உன் பலத்தை உனக்கு உணர்த்தியது!”

பெரியவர் விளக்கினார். “நான் உன்னை முதலில் பார்த்த போது நீ பயத்தால் உறைந்து போயிருந்தாய். உன் மூளை வேலை செய்யவில்லை. நான் கல்லை விட்டு எறிந்ததும் பயம் மறைய ஆரம்பித்து என் மீது கோபம் கொண்டு நீ என்னை எப்படிப் பிடிப்பது என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தாய். யோசிக்க ஆரம்பித்தவுடன் நீயாகவே உன்னைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு கீழே இறங்கி விட்டாய். உன்னை உன்னாலேயே காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியும் என்று உன் அறிவுக்கு முதலில் புலப்படவில்லை. உன் பயம் உன் கண்ணை மறைத்துக் கொண்டிருந்தது. என் மீது கோபத்தை  ஏற்படுத்தி அதிலிருந்து உன்னை நான் திசை திருப்பினேன்” என்று சொல்லி விட்டுத் தன் வழியே அவர் போய் விட்டார்.

ஆண்டவனின் உதவிகளும் சில சமயம் இப்படித் தான். நாம் எதிர்பார்ப்பதற்கு நேரெதிராக நமக்கு கிடைப்பதுண்டு.

நம்மை பிரச்சனையில் இருந்து காப்பாற்ற, நமக்கு மேலும் உத்வேகம் கொடுக்க, நம் பலத்தை நாம் அறிய ஆண்டவன் சில சமயம் இப்படி நம் மீது சிலரைக் கொண்டு கல்லால் அடிக்கக்கூடும். (இதைத் தான் BLESSING IN DISGUISE என்று சொல்வார்கள்!) அவை அனைத்தும் நம்மை காயப்படுத்த அல்ல… நமது நன்மைக்கே, நமது உயர்வுக்கே என்பதை உணர்ந்துகொண்டு நம் பயணத்தை தொடரவேண்டும்.