மகனின் கல்வி உதவி – தாய் அடைந்த சிவலோகப் பதவி!

பாவ புண்ணிய கணக்குகளை இறைவன் நிர்வகிக்கும் விதமே அலாதி தான். அவற்றை ஒரு வரையறைக்குள் கொண்டுவரவே முடியாது. இன்னது… இப்படித் தான்…. இவ்வளவு புண்ணியம் என்று எந்த சூழ்நிலையிலும் சொல்ல முடியாது. புண்ணியமானது செய்பவர் என்ன செய்கிறார் என்பதைவிட எந்த சூழ்நிலையில் செய்கிறார், யாருக்கு செய்கிறார் என்பதை பொறுத்தே கணக்கிடப்படும். மேலும் செய்யக்கூடிய நேரமும் மிக மிக முக்கியம். எனவே உதவிகளை தேவையறிந்து விரைந்து செய்யவேண்டும்.

காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்
ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது (குறள் 102)

ஆயிரக்கணக்கான மக்களுக்கு அன்னதானம் செய்துவிட்டு அதை தற்பெருமை பேசும் பணக்காரனைவிட  பாரமிழுக்கும் ஒரு வயதான கூலித் தொழிலாளிக்கு பசிக்கு ஒரு வேளை உணவு வாங்கித் தந்து அதை பார்த்து  சந்தோஷப்படும் ஒரு வேலை தேடும் இளைஞன் பெறும் புண்ணியம் மிக மிக மிக அதிகம்.

(Pls check: “எனக்கு வசதியில்லே. வசதியிருந்தா நான் நிறைய தர்ம காரியங்கள் செய்வேன்” என்று சொல்பவரா நீங்கள்?- MUST READ)

எப்போது நாம் குன்றத்தூர் சென்றாலும் படி ஏறும் போது வழியில் இருக்கும் பாதாள விநாயகர் கோவிலையும் ஒரு எட்டு பார்த்துவிட்டு செல்வது வழக்கம். அப்படி செல்லும்போது, ஒரு நாள், அந்த கோவிலில் பூஜை  செய்யும் அர்ச்சகர் ஒருவரிடம் பேச நேர்ந்தது. அந்த சன்னதியின் தேவைகள் மற்றும் இதர விஷயங்கள் குறித்து கேட்டறிந்து, “இயன்றதை நிச்சயம் செய்வோம்” என்று நம்பிக்கையளித்தோம்.

இந்த சன்னதி தவிர, கீழே அடிவாரத்தில் உள்ள கந்தலீஸ்வரர் சன்னதியையும் இவர் தான் பார்த்துக்கொள்வார் என்று தெரிந்தது. (இந்த டூட்டி மாறி மாறி வரும்.)

“ஐயா… எங்கள் இறைவனை நன்றாக பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். அவன் எங்களை கவனித்துக் கொள்கிறானோ இல்லையோ அவனை நாங்கள் நன்றாக கவனித்துக்கொள்ளவேண்டும் என்பதே எங்கள் ஆசை. கோவிலுக்கு ஏதேனும் தேவையென்றால் தயங்காமல் என்னிடம் கூறுங்கள்!” என்றோம்.

“சரி…!” என்றார்.

அவர் முகத்தை பார்த்தபோது, அவர் வேறு ஏதோ கேட்க நினைத்து ஆனால் தவிர்ப்பதை புரிந்துகொண்டோம்.

அரசு தரும் சொற்ப சம்பளத்தால் கோவிலில் பூஜை செய்ய அர்ச்சகர்கள் கிடைக்க கடும் தட்டுப்பாடு நிலவி வரும் சூழ்நிலையில் இவர்களை போன்றவர்களின் தேவைகளை நம்மால் இயன்ற வரையில் நிறைவேற்றுவது நம் கடமை என்றே கருதுகிறோம். (கோவில் பணியை விட ஹோமம், யாகம், முதலான வைதீக காரியங்களுக்கு சென்றால் கூடுதல் வருமானம் கிடைக்கிறது).

“உங்களுக்கும் ஏதேனும் தேவையிருந்தால் சொல்லுங்கள்… இறைவனுக்கு தொண்டு செய்பவர்கள் கூடுமானவரை சந்தோஷமாக இருக்கவேண்டும் என்று கருதுபவர்கள் நாங்கள். சிறிதோ பெரிதோ எங்களால் இயன்றதை செய்வோம்!” என்றோம்.

“ஒண்ணுமில்லே சார்… அது வந்து….” கொஞ்சம் இழுத்தார்.

“பரவாயில்லே…சொல்லுங்க…..”

“எனக்குன்னு எதுவும் வேண்டாம். என் ரெண்டு குழந்தைகளுக்கு ஸ்கூல் ஃபீஸ் கட்டனும். ஏற்கனவே கஷ்டத்துல இருக்கேன். இதுல term ஃபீஸ் எப்படி கட்டுறதுன்னு தெரியலே…” என்றார்.

“அட… அவ்வளவு தானா? எவ்வளவு ஃபீஸ்  கட்டனும் என்கிற விபரத்தை மட்டும் அடுத்த தடவை வரும்போது சொல்லுங்க… நாம் இது விஷயமாக உதவ முயற்சி பண்றோம்” என்றோம்.

“ரொம்ப சந்தோஷம் சார்…. ரொம்ப சந்தோஷம்!”

மிகப் பெரிய பிரச்னை ஒன்று தீர்ந்ததற்க்கான சந்தோஷம் அவர் கண்களில் தெரிந்தது.

“அவனுக்கு நீங்கள் செய்யும் சேவையில் எந்த குறையும் வைக்காமல் முழு மனதோடு சிறப்பாக செய்யுங்கள். உங்களுக்கு தேவையான உதவிகளை அவன் எவர் மூலமாவது செய்வான்!” என்றோம்.

=========================================================

கடந்த சில வாரங்களுக்கு முன்பு, நமது பிரார்த்தனை கிளப்பிற்கு கணேஷ் என்பவர் ஒரு கோரிக்கை அனுப்பியிருந்தார். தனது தாயார் லலிதா அம்மாள் (வயது 63) அவர்களுக்கு  கணையம் மற்றும் கல்லீரல் புற்றுநோய் ஏற்பட்டிருப்பதாகவும், அவர் இன்னும் சொற்ப காலமே உயிர் வாழ்வார் என்று டாக்டர் நாள் குறித்துவிட்டதாகவும், தனது தாயார் இன்னும் சில காலம் வாழவேண்டும் என்று தான் ஆசைப்படுவதாகவும் கூறி பிரார்த்தனைக்கு விண்ணப்பித்திருந்தார். (http://rightmantra.com/?p=7806)

அவரிடம் பேசியபோது, நிலைமை கைமீறி சென்றுவிட்டதும் எந்நேரம் எதுவேண்டுமானாலும் நடக்கலாம் என்கிற நிலை இருப்பதையும் புரிந்துகொண்டோம்.

கந்தசஷ்டி அன்று நாம் காலை குன்றத்தூரில் தரிசனம் முடித்துவிட்டு அலுவலகம் சென்றுகொண்டிருக்கும் வழியில், திரு.கணேஷின் ஃபோன் வந்தது. அவரையும் உடனே குன்றத்தூர் போகச் சொல்லி, முருகனை தரிசித்துவிட்டு அர்ச்சனையும் செய்துவிட்டு வரச் சொன்னோம். அவரும் உடனே குன்றத்தூர் விரைந்து குமரனை தரிசித்து விட்டு வந்தார்.

இதற்கிடையே… பாரதி விழா நெருங்க அது தொடர்பான ஏற்பாடுகளில் மூழ்கிவிட்டோம்.

=========================================================

பாரதி என்றாலே ஏழைக் குழந்தைகளின் கல்வி மேல் அவருக்கு இருந்த அக்கறையும், பாமரனின் பசி மேல் அவருக்கிருந்த பரிவும் தான் அடையாளம். சென்ற டிசம்பர் 2012 அன்று நாம் முதலாம் ஆண்டு பாரதி விழாவில் நிரஞ்சன் என்கிற ஏழை மாற்றுத் திறனாளி மாணவனுக்கு நமது ரைட்மந்த்ரா சார்பாக கல்வி உதவி வழங்கியிருந்தோம்.

இந்த ஆண்டு நிதி பற்றாக்குறைக்கு இடையே பாரதி விழா ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்தபடியால் எதையுமே திட்டமிடமுடியவில்லை. ஒப்புக்கொண்ட ஒவ்வொன்றாக கைவிடவேண்டிய நிலையில் இருந்தோம். ஆனால் எதைச் செய்தாலும் செய்யாவிட்டாலும் ஒரு ஏழைக் குழந்தைக்கு கல்வி உதவி நிச்சயம் வழங்கவேண்டும் என்று விரும்பினோம். அன்னயாவினும் புண்ணியங்கோடி தரும் தொண்டாயிற்றே அது….!

இதற்கிடையே……

விழாவின் ஏற்பாடுகள் தீவிரமாக இருந்த போது, திரு.கணேஷ் ஒரு நாள் மீண்டும் நம்மை தொடர்புகொண்டார்.

“சார்… பாரதி விழா ஏற்பாடுகள் எப்படி போய்க்கிட்டுருக்கு என்னன்னு விசரிக்க்கலாமானு தான் ஃபோன் பண்ணேன்!” என்றார்.

“ம்… நல்லா போய்க்கிட்டுருக்கு சார்… அம்மா எப்படி இருக்காங்க…?”

“பரவாயில்லே சார்… ஆனாலும் இன்னும் அபாய கட்டத்துல தான் இருக்காங்க. அதுனால நான் ஆபீஸ்ல WORK FROM HOME கேட்டு வாங்கி பண்ணிக்கிட்டுருக்கேன்” என்றார்.

தொடர்ந்து பேசுகையில்… “பாரதி விழா சம்பந்தமா ஏதாவது உதவி வேணும்னா தயங்காம கேளுங்க சார்… என்னால் முடிஞ்சுது நிச்சயம் பண்றேன்…. அதுக்கு தான் நான் ஃபோன் பண்ணினேன்!”

கடந்த சில மாதங்களாக அவர் எந்த சூழ்நிலையில் இருக்கிறார் என்பதை நாமறிவோம். அந்த மனநிலையிலும் பாரதி விழா பற்றி அக்கறைகொண்டு விசாரித்து, அதற்கு உதவ வேறு தயாராக இருக்கிறேன் என்று அவர் சொன்னது நம் நெஞ்சை தொட்டது.

குன்றத்தூர் மலையின் பிள்ளையார் கோவிலின் அர்ச்சகர் தனது குழந்தைகளுக்கு ஃபீஸ் கட்ட உதவி கேட்டது நினைவுக்கு வந்தது. அவரது கோரிக்கை பற்றி இவரிடம் கூறி, “பாரதி விழாவில் கல்வி உதவி செய்யவேண்டும் என்று விரும்புகிறோம். அந்த அர்ச்சகரின் குழந்தைகளின் அடுத்த டெர்ம் ஃபீஸ் செலவை நீங்கள் ஏற்றுக்கொண்டால் மகிழ்ச்சியடைவேன். விழாவுக்கு அவரை அழைக்கிறேன். நீங்களே அவரிடம் உங்கள் கைப்பட அந்த உதவியை மேடையில் செய்யலாம்” என்றோம்.

“நிச்சயம் செய்றேன் சார்… ஆனால் என் கைப்படவெல்லாம் வேண்டாம். நீங்களே கொடுத்துவிடுங்கள்!” என்றார்.

=========================================================

அடுத்த முறை குன்றத்தூர் சென்றபோது அந்த அர்ச்சகரை சந்தித்தோம்.

“உங்கள் குழந்தைகளுக்கு fees ரெடி…” என்றோம்.

“ரொம்ப சந்தோஷம் சார்… உங்களுக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியலே”

“எனக்கெதற்கு சுவாமி நன்றி? ஆனைமுகனுக்கு நன்றி சொல்லுங்கள். இது அவன் திருவுள்ளம். நாம்  இதில் வெறும் கருவி” என்றோம்.

“பள்ளியின் பெயரில் செக் கொடுத்துவிடலாமா?”

“செக் வாங்கமாட்டார்கள். குறிப்பிட்ட வங்கியில் தான் கட்டவேண்டும். அதுவும் வங்கி சல்லானை பள்ளியிலேயே நிரப்பித் தருவார்கள்” என்றார்.

“சரி.. பரவாயில்லே… உங்கள் பெயருக்கு எங்கள் தளத்தின் சார்பாக CASH CHEQUE கொடுத்துவிடுகிறோம். நீங்கள் நேரடியாக வங்கி சென்று பணத்தை டிரா செய்துகொண்டு உங்கள் வங்கியில் கட்டிவிடுங்கள்!” என்றோம்.

ஆனைமுகனை சேவித்துவிட்டு கிளம்பும்போது பிரசாதம் தந்தார்.

“டிசம்பர் 8, பாரதி விழாவுக்கு மறக்காம உங்க குழந்தைகளை அழைச்சிகிட்டு வந்துடுங்க!” என்று கூறிவிட்டு புறப்பட எத்தனிக்கையில், இத்தனை தடவை வர்றோம், அவர் பேரை கேட்கலியே என்று தோன்றியது. “ஸாரி… இத்தனை தடவை இங்கே வர்றோம்… உங்க பேரை கேட்கலை… உங்க பேர் என்ன ஸ்வாமி?”

“திருமுருகன்!” என்றார்.

No comments!!

=========================================================

பாரதி விழாவிற்கு திருமுருகன் தனது மகன் ஸ்ரீநாத்துடன் வந்திருந்தார்.  இன்னொரு குழந்தையை  தவிர்க்க இயலாத காரணத்தால் அழைத்து வர இயலவில்லை என்றார். அவரை வரவேற்று அழைத்து சென்று அமரவைத்து, நிகழ்ச்சியின் இறுதியில் கூப்பிடுவதாக சொன்னோம். (கல்வி உதவி வழங்கும் நிகழ்ச்சியை இறுதியில் வைத்திருந்தோம்.)

கல்வி கட்டணத்தை ஸ்பான்ஸர் செய்த கணேஷ் அவர்கள் அவரின் தாயாரின் உடல்நிலை மீண்டும் சீரியஸாகிவிட்டபடியால், அருகே இருந்து கவனித்துக்கொள்ள வேண்டி வர இயலாமல் போனது.

விழாவின் இறுதியில், அர்ச்சகர் திருமுருகனை பற்றி குறிப்பிட்டு அவர் கோவிலில் ஆற்றி வரும் சேவையை பற்றி அனைவருக்கும் எடுத்துக் கூறி, பாரதி விழாவை முன்னிட்டு அவர் குழந்தைகளுக்கு கல்விக் கட்டணத்தை வழங்குவதாக கூறி, சிறப்பு விருந்தினர் தேவார முரசு திரு.சிவக்குமார் அவர்களின் கைகளால் காசோலையை வழங்கினோம்.

இறைவனுக்கு பூஜை முதலான தொண்டு செய்து வரும் திருமுருகனுக்கு இறைவனின் திருவுளப்படி கிடைக்கும் ஒரு சிறிய உதவி இது. குழந்தைகளுக்கு கல்வி கட்டணத்தை எப்படி செலுத்தப்போகிறோம் என்று நிச்சயம் திருமுருகன் தவித்திருப்பார்.

“உனக்கு பூஜை முதலானவைகளை செய்கிறேனே… எனக்கு இதையாவது நீ செய்யக்கூடாதா?” என்று நிச்சயம் இறைவனிடம் முறையிட்டிருப்பார். முறையிடவில்லை என்றால் கூட உள்ளுக்குள் தவித்திருப்பார். ஆனைமுகனுக்கு அவன் அப்பனுக்கும் அந்த தவிப்பு தெரியாமல் இருக்குமா?

தொடர்ந்து இறைவன் நிகழ்த்திய திருவிளையாடலில் நம் தளம் ஒரு அங்கம் அவ்வளவே.

‘இறைவனுக்கு தொண்டு செய்து வருபவர்கள் தங்களது தேவைகளை பற்றி கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. அது தானே நடக்கும். எவரேனும் ஒருவரை கருவியாக்கி அவர்கள் மூலம் இறைவன் அவர்களுக்கு தேவையான உதவிகளை செய்வான்’ என்பது தான் இதன் மூலம் நாம் தெரிந்துகொள்ளவேண்டியது. ஏனெனில், சென்ற வாரம் வரை இவர் யார் என்று எனக்கு தெரியாது. நான் யார் என்று இவருக்கு தெரியாது. இவருக்கு கல்வி கட்டணத்தை நம் தளம் சார்பாக அளித்திருக்கும் கணேஷ் அவர்களுக்கும் இவரை தெரியாது. சொல்லப்போனால் கணேஷ் அவர்களையே எமக்கு இரண்டு மூன்று வாரங்களுக்கு முன்பு வரை தெரியாது.

எங்கள் அனைவரையும் இணைத்தது யார் ?

சற்று யோசித்து பாருங்கள்!

=========================================================

இதற்கிடையே… கணேஷிடமிருந்து ஒரு எஸ்.எம்.எஸ். வந்தது. அவரது தாயார் லலிதா அம்மாள் திருவாதிரை ஆருத்ரா தரிசனத்தன்று சிவலோக பதவி அடைந்து விட்டதாக கூறினார்.

தொடர்ந்து அவரிடம் பேசும்போது, தாயாருக்கு இறுதி நாட்கள் சற்று கடுமையாக இருந்ததாகவும், ஆனால் மார்கழி திருவாதிரையன்று தாயார் சிவலோகப் பதவி அடைந்தது ஒரு வகையில் அவர் செய்த பாக்கியம் என்றும் கூறினார்.

உண்மை தான்… புற்று நோயால் பாதிக்கப்பட்டு நாள் குறிக்கப்பட்டிருந்த அவர், மார்கழி திருவாதிரையில் அதுவும் ஆருத்ரா தரிசனத்தன்று முக்தி அடைந்தது ஒரு வகையில் பேறு தான்!

60, 65 வயது தாண்டிவிட்டாலே, எப்படி வாழப்போகிறோம் என்பதை விட எப்படி போகப்போகிறோம் என்கிற கவலை தான் பலருக்கு இருக்கும். யாருக்கும் எவ்வித சிரமமும் இன்றி உயிர் பிரியவேண்டும் என்பதே பலரின் விருப்பமாக இருக்கிறது. காரணம்… நல்லவிதமாக அதுவும் நல்ல நாளில் இறைவனடி சேர்வதும் கூட ஒரு வகையில் பாக்கியம் தான்.

“சார்… அன்னயாவினும் புண்ணியங்கோடி தொண்டான வசதியற்ற குழந்தைகளின் கல்விக்கு நீங்கள் உதவி செய்தீர்கள். அதுவும் மனமுவந்து. அந்த புண்ணியத்தால் தான் உங்கள் தாயார் திருவாதிரை அன்று சிவலோகப் பதவி அடைந்தார்”

“நீங்கள் கூறுவது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை சார். அம்மாவின் இறுதி நாட்கள் சற்று பயங்கரமாகத் தான் இருந்தது. (அவருக்கு இருந்தது கணையம் மற்றும் கல்லீரல் புற்றுநோய்!) மேலும் சில வாரங்கள் அது நீடித்திருந்தால் அவர் நிலைமை என்ன, அதை கண்டு துன்புறும் என் நிலைமை என்ன என்பதை கற்பனை செய்துகூட என்னால் பார்க்கமுடியவில்லை. ஆனால் அவர் திருவாதிரைத் திருநாளில் நல்லபடியாக முக்தியடைந்தது நாங்கள் எதிர்பாராதது!”

“உங்களை போன்று தொண்டுள்ளம் கொண்டவர்களை இறைவன் நிச்சயம் பார்த்துக்கொண்டு தானிருக்கிறான் சார்!” என்றோம்.

ஆம்… இறைவன் பார்த்துக்கொண்டு தான் இருக்கிறான்!

=============================================================
குறிப்பு : கோவில் அர்ச்சகர் என்றில்லை… விவசாயி, நெசவாளி, துப்புரவு தொழிலாளர்கள் போன்றோரின் குழந்தைகளின் கல்வி தேவைக்கு நாம் இயன்றளவு உதவி செய்யவேண்டும். இதன் முக்கியத்துவம் பற்றிய விரிவான பதிவை விரைவில் அளிக்கிறோம்.
=============================================================

[END]